Omdat de Haptonomie een levens-, een bestaanswijze is, vind ik het fijn om mezelf voor te stellen aan jou, lezer van mijn website.
De haptonomie heeft mijn leven gered
Ik was 21 jaar, had net het diploma oefentherapie-Mensendieck op zak en werd door een bevriend fysiotherapeut uitgenodigd om als proefpersoon mee te gaan naar de Academie voor Haptonomie, waar hij in opleiding was.
De grondlegger van de Haptonomie, Frans Veldman sr. gaf toen les en vroeg wie van de proefpersonen naar voren wilde komen, zodat hij bepaalde fenomenen van de haptonomie kon demonstreren.
Zo verlegen als ik toen was, (alsof ik naar voren geduwd werd) ik ging meteen naar voren.
Een ander leven…
Dit werd het begin van een ander leven, eigenlijk het begin van mijn echte leven.
Die dag heb ik ervaren wat voelen is, wat aangeraakt en geraakt worden is en hoe het voelt dat je er mag zijn en goed bent wie je bent.
In mijn jonge leven, door de cultuur waarin ik leefde en de opvoeding die ik gehad had, was ik al zo in mijn hoofd gaan zitten, was ik al zo geremd en geblokkeerd geraakt; bedachtzaam geworden. Ik zat als het ware op de tribune naar mijn eigen leven te kijken in plaats van zelf te spelen in het veld.
Door de aanraking, die dag, van Frans Veldman voelde ik mij misschien wel voor het eerst leven, levend en de moeite waard om levend te zijn.
En toen wist ik… De haptonomie is mijn weg, en ook… Dit is belangrijk voor iedereen, de hele samenleving.